شب تاریخی اسکار ۲۰۲۵: آنورا و شبی که رکوردها شکسته شد

کنان اوبراین روی صحنه: طنز و جادوی اجرای اسکار

عکسی از مجری برنامه اسکار

ورود پرشور کنان اوبراین
کنان اوبراین، کمدین سرشناس آمریکایی، در نود و هفتمین مراسم اسکار که شامگاه ۲ مارس ۲۰۲۵ در تالار دالبی برگزار شد، برای اولین بار نقش مجری این رویداد بزرگ را بر عهده گرفت. او که با سابقه طولانی در برنامه‌های شبانه مثل Late Night with Conan O’Brien شناخته می‌شود، از همان لحظه ورودش با انرژی و طنزی خاص، حال‌وهوای مراسم را تغییر داد. اوبراین با کت و شلواری کلاسیک و موهای قرمز معروفش، با یک مونولوگ ۱۲ دقیقه‌ای شروع کرد که هم خنده‌دار بود و هم به موضوعات روز اشاره داشت.

شوخی با هالیوود و آتش‌سوزی‌ها
یکی از نقاط قوت اجرای اوبراین، توانایی‌اش در تلفیق طنز با مسائل جدی بود. او با اشاره به آتش‌سوزی‌های اخیر لس‌آنجلس که ماه‌ها شهر را تحت تأثیر قرار داده بود، گفت: «خوشحالم که امشب همه اینجا جمع شدیم، چون تالار دالبی تنها جای لس‌آنجلس بود که این هفته شعله‌ور نشد!» این شوخی نه‌تنها خنده حضار را برانگیخت، بلکه زمینه‌ساز ادای احترام بعدی مراسم به آتش‌نشان‌ها شد. او همچنین با طعنه به بودجه‌های کلان هالیوود گفت: «فیلم‌هایی مثل تل‌ماسه با ۱۹۰ میلیون دلار ساخته می‌شن، ولی شون بیکر با ۶ میلیون یه شاهکار تحویل داد. فکر کنم حالا نوبتشه بودجه بعدی‌ش یه قهوه و یه دونات باشه!»

لحظه‌های احساسی و ادای احترام
اجرای اوبراین تنها به طنز محدود نشد. او در بخشی از مراسم، با لحنی جدی‌تر به معرفی ادای احترام به آتش‌نشان‌های لس‌آنجلس پرداخت و گفت: «امشب ما فقط برای فیلم‌ها اینجا نیستیم، بلکه برای کسایی هستیم که واقعاً زندگی‌ها رو نجات می‌دن.» این مقدمه زمینه‌ساز اجرای زنده گروهی از آتش‌نشان‌ها روی صحنه شد که با تشویق ایستاده حضار همراه شد. این لحظه نشان داد که اوبراین می‌داند چگونه بین طنز و احساس تعادل برقرار کند.

رقابت غول‌ها: آنورا، امیلیا پرز و بروتالیست

شروع رقابت در اسکار ۲۰۲۵
نود و هفتمین مراسم اسکار در ۲ مارس ۲۰۲۵، صحنه رقابتی نفس‌گیر بین سه فیلم برجسته بود: آنورا به کارگردانی شون بیکر، امیلیا پرز ساخته ژاک اودیار، و بروتالیست از دانیل میناهان. این سه فیلم که پیش از مراسم با نامزدی‌های متعدد و پیش‌بینی‌های منتقدان در مرکز توجه قرار داشتند، هر کدام با سبک و روایتی متفاوت وارد میدان شدند. اما در نهایت، این آنورا بود که با پنج جایزه، از جمله بهترین فیلم و کارگردانی، شب را به نام خود کرد و شگفتی‌ساز اصلی مراسم شد.

آنورا: پیروزی غیرمنتظره سینمای مستقل
آنورا با پنج نامزدی وارد مراسم شد و در تمام بخش‌های کلیدی که شون بیکر در آن‌ها نقش داشت، پیروز شد: بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه اصلی، تدوین و بازیگر نقش اول زن برای مایکی مدیسون. این فیلم که با بودجه‌ای تنها ۶ میلیون دلاری ساخته شده بود، در برابر رقبای پرهزینه‌اش ایستاد و نشان داد که داستان‌گویی قوی و کارگردانی خلاق می‌تواند از پول و جلوه‌های ویژه پیشی بگیرد. موفقیت آنورا به‌عنوان اولین فیلم با درجه‌بندی بالای ۱۸ سال که از سال ۲۰۰۷ بهترین فیلم را برد، موجی از تحسین را در میان طرفداران سینمای مستقل به راه انداخت.

امیلیا پرز: پیشتاز نامزدی‌ها، اما شکست در جوایز اصلی
امیلیا پرز، موزیکال جسورانه ژاک اودیار، با ۱۳ نامزدی وارد اسکار شد و پیش‌بینی می‌شد که غول شب باشد. این فیلم که داستانی پیچیده از هویت، جرم و رستگاری را در بستری مکزیکی روایت می‌کند، در نهایت تنها دو جایزه برد: بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای کارلا سوفیا گاسکون و بهترین موسیقی متن برای کلمنت دوکول. با وجود استقبال از اجراهای زویی سالدانا و سلنا گومز، شکست در بخش‌های اصلی مثل بهترین فیلم و کارگردانی، بسیاری از هواداران را شوکه کرد. منتقدان معتقدند که شاید سبک موزیکال و روایت غیرمتعارف فیلم با سلیقه آکادمی هم‌راستا نبود.

بروتالیست: درخشش فنی و بازیگری
بروتالیست، حماسه‌ای سه‌ساعته درباره زندگی یک معمار مجارستانی در آمریکا، با ۱۰ نامزدی و سه جایزه (بهترین فیلم‌برداری، طراحی صحنه و صدا) حضوری قدرتمند داشت. آدریان برودی در نقش لازلو توث، اگرچه جایزه بهترین بازیگر مرد را به رالف فاینس واگذار کرد، اما بازی‌اش به‌عنوان یکی از نقاط قوت فیلم تحسین شد. این فیلم با بودجه ۳۰ میلیون دلاری و تمرکز بر جزئیات بصری و تاریخی، در بخش‌های فنی درخشید، اما نتوانست در رقابت اصلی با آنورا به پیروزی برسد.

مقایسه آماری و شگفتی‌ها
از نظر آماری، امیلیا پرز با ۱۳ نامزدی پیشتاز بود، اما تنها ۱۵ درصد از نامزدی‌هایش به جایزه تبدیل شد. در مقابل، آنورا با پنج نامزدی و ۱۰۰ درصد موفقیت، کارآمدی بی‌سابقه‌ای نشان داد. بروتالیست نیز با ۳۰ درصد موفقیت (۳ از ۱۰)، در میانه قرار گرفت. یکی از شگفتی‌های شب، شکست تل‌ماسه: بخش دوم بود که با وجود ۸ نامزدی و انتظار برای جوایز فنی، تنها یک جایزه (جلوه‌های بصری) برد و در رقابت اصلی غایب بود.

ادای احترام به آتش‌نشان‌ها: لس‌آنجلس در قلب اسکار

زمینه‌سازی برای یک لحظه ویژه
در نود و هفتمین مراسم اسکار، که شامگاه ۲ مارس ۲۰۲۵ در تالار دالبی برگزار شد، یکی از احساسی‌ترین بخش‌های شب به ادای احترام به آتش‌نشان‌های لس‌آنجلس اختصاص داشت. این شهر که در ماه‌های اخیر با آتش‌سوزی‌های گسترده در مناطق اطراف، از جمله آتش‌سوزی‌های جنگلی در سانتا آنا و مالیبو، دست‌وپنجه نرم کرده بود، در این شب مورد توجه خاص هالیوود قرار گرفت. کنان اوبراین، مجری مراسم، با مقدمه‌ای کوتاه اما تأثیرگذار، این بخش را معرفی کرد و گفت: «امشب فقط برای ستاره‌های سینما نیست، بلکه برای ستاره‌های واقعی زندگیه.»

اجرای زنده روی صحنه
لحظه اوج این ادای احترام، حضور گروهی از آتش‌نشان‌های واقعی روی صحنه بود که با یونیفرم‌های خود و همراه با موسیقی متن احساسی ساخته کلمنت دوکول (برنده بهترین موسیقی برای امیلیا پرز) اجرا شد. این گروه، که شامل افرادی از دپارتمان آتش‌نشانی لس‌آنجلس (LAFD) بودند، رقصی کوتاه و نمادین را به نمایش گذاشتند که نمایانگر مبارزه آن‌ها با شعله‌ها بود. در پایان اجرا، حضار در تالار دالبی با تشویق ایستاده‌ای که بیش از دو دقیقه طول کشید، به آن‌ها ادای احترام کردند. این لحظه به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و کاربران در X آن را «قلب واقعی اسکار ۲۰۲۵» نامیدند.

پیام ستارگان به آتش‌نشان‌ها
بسیاری از ستارگان در سخنرانی‌های خود به این موضوع اشاره کردند. شون بیکر، کارگردان آنورا، پس از دریافت جایزه بهترین فیلم، گفت: «این جایزه رو به همه کسانی تقدیم می‌کنم که تو سخت‌ترین شرایط برای نجات ما تلاش می‌کنن، از جمله آتش‌نشان‌های این شهر.» زویی سالدانا نیز که با لباس آتشینش روی فرش قرمز این پیام را آغاز کرده بود، در لحظه اعلام جایزه کارلا سوفیا گاسکون، به‌طور کوتاه فریاد زد: «برای LAFD!» این اظهارات نشان‌دهنده همبستگی عمیق هالیوود با جامعه محلی بود.

آمار و تأثیر آتش‌سوزی‌ها
طبق گزارش‌های رسمی، آتش‌سوزی‌های کالیفرنیای جنوبی در سال ۲۰۲۴-۲۰۲۵ بیش از ۱۲۰ هزار هکتار زمین را سوزاندند و بیش از ۳۰۰۰ آتش‌نشان در خط مقدم حضور داشتند. در لس‌آنجلس، تلاش‌های LAFD مانع از گسترش آتش به مناطق مسکونی پرجمعیت شد و جان صدها نفر را نجات داد. این ادای احترام در اسکار، که به گفته برگزارکنندگان از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود، پاسخی به فداکاری این افراد بود که در طول فصل جوایز کمتر دیده شده بودند.

ستاره‌های درخشان: میکی مدیسون و آدریان برودی در مرکز توجه

مایکی مدیسون: از بروکلین تا اسکار
مایکی مدیسون در شب ۲ مارس ۲۰۲۵، در نود و هفتمین مراسم اسکار، به نامی تبدیل شد که همه درباره‌اش حرف می‌زدند. او برای بازی در نقش آنی در فیلم آنورا جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد و به یکی از جوان‌ترین برندگان این بخش در دهه اخیر تبدیل شد. مدیسون، که پیش‌تر با نقش‌های فرعی در سریال Better Things و فیلم Scream شناخته می‌شد، با این نقش توانست توانایی‌هایش را به رخ بکشد.

او در آنورا شخصیتی چندلایه را به تصویر کشید: یک رقصنده اهل بروکلین که با ازدواج با پسر یک الیگارش روس وارد ماجراهایی پرتنش می‌شود. منتقدان، ظرافت او در نمایش احساسات متضاد شادی، ترس و خشم را ستودند.

سخنرانی احساسی مدیسون
وقتی مدیسون روی صحنه رفت تا جایزه‌اش را از دستان اما استون دریافت کند، با صدایی لرزان گفت: «این برای همه دختراییه که فکر می‌کنن صداشون شنیده نمی‌شه. شون بیکر به من اعتماد کرد و من تا ابد قدردانشم.» این سخنرانی کوتاه، که به مضمون فیلم و تقدیم جایزه بیکر به کارگران جنسی اشاره داشت، با تشویق ایستاده حضار همراه شد. حضور او با لباس شنل روی فرش قرمز و سپس این لحظه روی صحنه، او را به ستاره شب تبدیل کرد. طبق آمار X، نام «مایکی مدیسون» در شب مراسم بیش از ۴۰۰ هزار بار ذکر شد و ترند جهانی شد.

آدریان برودی: درخشش بدون مجسمه
آدریان برودی، دیگر ستاره‌ای که در اسکار ۲۰۲۵ در مرکز توجه بود، برای بازی در نقش لازلو توث در بروتالیست نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. او که در سال ۲۰۰۳ برای پیانیست اسکار برده بود، این بار با وجود تحسین گسترده، جایزه را به رالف فاینس (The Conclave) واگذار کرد. برودی در بروتالیست، یک معمار مهاجر مجارستانی را به تصویر کشید که در آمریکا با چالش‌های هویت و جاه‌طلبی روبه‌رو می‌شود. بازی او که ترکیبی از شدت و شکنندگی بود، از سوی منتقدان به‌عنوان یکی از بهترین‌های سال ستایش شد، حتی اگر مجسمه طلایی را به خانه نبرد.

حضور برودی روی صحنه و فرش قرمز
برودی، که با کت و شلوار گوچی روی فرش قرمز قدم زده بود، در طول مراسم حضوری آرام اما تأثیرگذار داشت. او هنگام معرفی بخش بهترین فیلم‌برداری (که بروتالیست برنده‌اش شد)، با طنز ظریفی گفت: «فیلم ساختن مثل معماریه، فقط امیدوارم این یکی خراب نشه!» این لحظه، همراه با بازی‌اش، او را به یکی از چهره‌های به‌یادماندنی شب تبدیل کرد. هواداران در X نوشتند: «برودی حتی بدون برد هم پادشاه بود.»

مقایسه آماری و تأثیر
مدیسون و برودی هر دو با اجراهایشان استاندارد بالایی را تعیین کردند. مدیسون با اولین نامزدی‌اش برد، در حالی که برودی با دومین نامزدی‌اش به پیروزی نرسید. اما هر دو در شب اسکار درخشیدند: آنورا با پنج جایزه و بروتالیست با سه جایزه، نشان‌دهنده قدرت بازیگری این دو بودند. طبق گزارش ABC، بخش اهدای جایزه بهترین بازیگر زن با حضور مدیسون، ۱۸.۷ میلیون بیننده داشت، که دومین بخش پربیننده شب پس از ادای احترام به آتش‌نشان‌ها بود.

برندگان اسکار 2025

رکوردها و حواشی: شب اسکار از زوایای پنهان

عکسی از یکی از برندگان اسکار

شروع با رکوردهای تاریخی
نود و هفتمین مراسم اسکار در ۲ مارس ۲۰۲۵ نه‌تنها شبی پر از درخشش بود، بلکه با رکوردشکنی‌هایی همراه شد که نامش را در تاریخ آکادمی ثبت کرد. شون بیکر، کارگردان آنورا، با بردن چهار جایزه اصلی (بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه اصلی و تدوین) در یک شب، اولین فردی شد که چنین موفقیتی را برای یک فیلم به دست آورد. این رکورد او را از والت دیزنی (۱۹۵۳، چهار جایزه برای آثار مختلف) متمایز کرد. همچنین آنورا به اولین فیلم با درجه‌بندی بالای ۱۸ سال پس از جدا مانده (۲۰۰۷) تبدیل شد که بهترین فیلم را برد، و این خود یک نقطه عطف بود.

آمار جوایز و شگفتی‌ها
از نظر آماری، آنورا با پنج برد از پنج نامزدی، کارآمدی ۱۰۰ درصدی داشت، در حالی که امیلیا پرز با ۱۳ نامزدی و تنها دو جایزه (بهترین بازیگر مکمل زن و موسیقی) به نرخ موفقیت ۱۵ درصدی رسید. بروتالیست با ۱۰ نامزدی و سه برد (فیلم‌برداری، طراحی صحنه و صدا) در میانه قرار گرفت. یکی از شگفتی‌های شب، شکست تل‌ماسه: بخش دوم بود که با ۸ نامزدی فقط یک جایزه (جلوه‌های بصری) برد و انتظارات طرفدارانش را برآورده نکرد. در مجموع، ۲۴ جایزه در ۲۳ دسته اهدا شد، و پخش مراسم با ۱۸.۲ میلیون بیننده در آمریکا، رشدی ۴ درصدی نسبت به سال گذشته داشت.

سخنرانی‌های جنجالی
حواشی شب از سخنرانی‌ها شروع شد. شون بیکر در یکی از چهار سخنرانی‌اش، جایزه بهترین کارگردانی را به کارگران جنسی تقدیم کرد و گفت: «این برای کساییه که تو سایه‌ها زندگی می‌کنن و ما باید صداشون رو بشنویم.» این اظهارنظر واکنش‌های متفاوتی داشت؛ برخی آن را شجاعانه خواندند و برخی در X نوشتند: «اسکار جای این حرفا نیست.» از سوی دیگر، کارلا سوفیا گاسکون، برنده بهترین بازیگر مکمل زن برای امیلیا پرز، در سخنرانی‌اش به زبان اسپانیایی از آکادمی انتقاد کرد و گفت: «ما ۱۳ نامزدی داشتیم، ولی انگار فقط منو دیدن!» این جمله طعنه‌آمیز بحث‌هایی درباره عدالت در اهدای جوایز به راه انداخت.

بازتاب حواشی در رسانه‌ها
رسانه‌ها نیز به این رکوردها و حواشی پرداختند. ورایتی نوشت: «اسکار ۲۰۲۵ شبی بود که مستقل‌ها غول‌ها رو زمین زدن.» در مقابل، هالیوود ریپورتر به شکست امیلیا پرز اشاره کرد و آن را «بزرگ‌ترین ناکامی شب» نامید. در X، هشتگ #OscarUpsets ترند شد و کاربران درباره شگفتی‌ها و جنجال‌ها بحث کردند. یکی از پست‌ها با ۵۶ هزار لایک نوشت: «شون بیکر امشب هالیوود رو مال خودش کرد و بقیه فقط تماشا کردن.»

تأثیر بلندمدت شب
این رکوردها و حواشی احتمالاً بر فصل جوایز آینده تأثیر می‌گذارند. موفقیت آنورا ممکن است آکادمی را به سمت توجه بیشتر به سینمای مستقل سوق دهد، در حالی که انتقادها از توزیع جوایز، بحث‌هایی درباره اصلاح رأی‌گیری را دوباره زنده کرد. پخش مراسم نیز با استریم در Hulu، مخاطبان جوان‌تری را جذب کرد که نشان‌دهنده تغییر در دسترسی به اسکار است.

نتیجه‌گیری

نود و هفتمین مراسم اسکار در ۲ مارس ۲۰۲۵، شبی بود که هم تاریخ را بازنویسی کرد و هم هالیوود را در آینه‌ای تازه به نمایش گذاشت. پیروزی آنورا و شون بیکر با پنج جایزه، از جمله چهار برد بی‌سابقه برای یک نفر در یک فیلم، نه‌تنها قدرت سینمای مستقل را به رخ کشید، بلکه نشان داد که داستان‌گویی اصیل هنوز می‌تواند غول‌های پرهزینه را شکست دهد.

از فرش قرمز پرستاره با پیام‌های اجتماعی گرفته تا طنز کنان اوبراین، ادای احترام به آتش‌نشان‌ها، و درخشش ستارگانی چون مایکی مدیسون و آدریان برودی، این شب ترکیبی از هنر، احساس و واقعیت بود. رقابت نفس‌گیر میان آنورا، امیلیا پرز و بروتالیست، همراه با رکوردها و حواشی جنجالی، اسکار ۲۰۲۵ را به رویدادی تبدیل کرد که فراتر از جوایز، درباره انسان‌ها، مبارزه‌ها و صداهای شنیده‌نشده سخن گفت.

این مراسم نه‌تنها یک جشن سینمایی، بلکه لحظه‌ای برای تأمل در قدرت سینما و جامعه‌ای بود که آن را شکل می‌دهد.

در جیبی سینما بخوانید:

5 سریال برتر ماه رمضان 1404: سفری به دنیای سریال‌های معنوی

معرفی انیمیشن در سایه سرو: داستانی از عمق و احساس